Οι ενήλικες με διαβήτη τύπου 2 είδαν βελτιωμένη τη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1c) και περισσότερο χρόνο γλυκόζης εντός στόχου (TIR) με θεραπεία με ινσουλίνη μία φορά την εβδομάδα έναντι της ημερήσιας.
Η εβδομαδιαία ινσουλίνη μπορεί να μειώσει το φορτίο ινσουλίνης και να βελτιώσει την τήρηση της θεραπείας.
SAN DIEGO — Οι ενήλικες με διαβήτη τύπου 2 που δεν είχαν λάβει ινσουλινοθεραπεία είδαν μακροχρόνια μείωση της HbA1c και περισσότερο χρόνο γλυκόζης εντός στόχου (TIR) με ινσουλίνη icodec μία φορά την εβδομάδα σε σύγκριση με την ημερήσια ινσουλίνη glargine, σύμφωνα με δεδομένα.
ONWARDS 1, η μεγαλύτερη δοκιμή στο πρόγραμμα ανάπτυξης ONWARDS για την ινσουλίνη icodec (Novo Nordisk), έδειξε ότι το νέο εβδομαδιαίο σχήμα ινσουλίνης διευκόλυνε την έναρξη της βασικής θεραπείας με ινσουλίνη, βελτίωσε τον γλυκαιμικό έλεγχο και ενδεχομένως την τήρηση της θεραπείας μέσω της μείωσης του φόρτου της ένεσης ινσουλίνης για άτομα με τύπο 2 διαβήτη που δεν είχαν λάβει προηγουμένως ινσουλίνη, ο Julio Rosenstock, MD, FACE, διευθυντής του Dallas Diabetes Research Center στο Medical City Dallas και κλινικός καθηγητής ιατρικής στο University of Texas Southwestern Medical Center, είπε κατά τη διάρκεια μιας παρουσίασης.
Σύριγγα ινσουλίνης:
Οι ενήλικες με διαβήτη τύπου 2 είδαν βελτιωμένη HbA1c και TIR με θεραπεία με ινσουλίνη μία φορά την εβδομάδα έναντι της ημερήσιας.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν ταυτόχρονα στο The New England Journal of Medicine.
«Αυτή η μείωση στο επίπεδο γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης με το icodec διατηρήθηκε μέχρι την 78η εβδομάδα», έγραψαν ο Rosenstock και οι συνεργάτες του. «Μια ελαφρά περαιτέρω μείωση του επιπέδου γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης παρατηρήθηκε με την ημερήσια ινσουλίνη glargine U100, η οποια όμως δεν ήταν στατιστικά σημαντική. Ωστόσο, οι συμμετέχοντες που έλαβαν icodec πέρασαν σημαντικά περισσότερο χρόνο στο γλυκαιμικό εύρος στόχος από εκείνους που έλαβαν glargine U100 στις εβδομάδες 48 έως 52 (επιπλέον 1 ώρα και 1 λεπτό την ημέρα) και εβδομάδες 74 έως 78 (επιπλέον 1 ώρα και 4 λεπτά την ημέρα)».
Σε μια μελέτη φάσης 3, ο Rosenstock και οι συνεργάτες του ανέλυσαν δεδομένα από 984 ενήλικες με διαβήτη τύπου 2 και HbA1c που κυμαινόταν από 7% έως 11% που δεν είχαν λάβει προηγουμένως ινσουλινοθεραπεία. Η μελέτη διεξήχθη σε 143 τοποθεσίες σε 12 χώρες, με συνολική διάρκεια 83 εβδομάδων. Οι ερευνητές έδωσαν τυχαία στους συμμετέχοντες είτε ινσουλίνη icodec 700 UmL μία φορά την εβδομάδα (n = 492, μέση ηλικία, 59 έτη, 60% άνδρες) ή μία φορά την ημέρα ινσουλίνη glargine U 100 (Lantus, Sanofi; n = 492, μέση ηλικία, 59 έτη; 53,5% άνδρες). Το πρωτεύον καταληκτικό σημείο ήταν η μείωση της HbA1c από την έναρξη στην εβδομάδα 52. Τα δευτερεύοντα καταληκτικά σημεία περιελάμβαναν το ποσοστό του χρόνου που δαπανήθηκε στο γλυκαιμικό εύρος από 70 έως 180 mg/dL κατά τις εβδομάδες 48 έως 52. Οι ερευνητές κατέγραψαν επίσης τυχόν επεισόδια υπογλυκαιμίας.
Στις 52 εβδομάδες, η μέση HbA1c μειώθηκε από 8,5% σε 6,93% για τους συμμετέχοντες στους οποίους χορηγήθηκε ινσουλίνη icodec (μέση αλλαγή, –1,55 ποσοστιαίες μονάδες) και από 8,44% σε 7,12% για όσους έλαβαν ινσουλίνη glargine (μέση αλλαγή, –1,35 ποσοστιαίες μονάδες). Η εκτιμώμενη διαφορά μεταξύ των ομάδων -0,19 ποσοστιαίες μονάδες (95% CI, -0,36 έως -0,03) επιβεβαίωσε τη μη κατωτερότητα (P < 0,001) και την ανωτερότητα (P = 0,02) της ινσουλίνης icodec, είπε ο Rosenstock.
Το ποσοστό του χρόνου που δαπανήθηκε στο γλυκαιμικό εύρος από 70 έως 180 mg/dL ήταν υψηλότερο με το icodec έναντι της glargine U100 (71,9% έναντι 66,9%, εκτιμώμενη διαφορά μεταξύ των ομάδων, 4,27 ποσοστιαίες μονάδες, 95% CI, 1,92-6,62; P < .001), που επιβεβαίωσε την ανωτερότητα.
Οι ερευνητές παρατήρησαν υψηλότερη συχνότητα σημαντικής ή σοβαρής υπογλυκαιμίας μεταξύ αυτών που έλαβαν ινσουλίνη icodec έναντι glargine U100, με ποσοστά 0,3 έναντι 0,16 συμβάντων ανά άτομο-έτος έκθεσης, αντίστοιχα, την εβδομάδα 52 (εκτιμώμενος λόγος συχνότητας, 1,64; 95% CI, 0,98-2,75) και 0,3 και 0,16 συμβάντα ανά άτομο-έτος έκθεσης, αντίστοιχα, την εβδομάδα 83 (εκτιμώμενος λόγος ποσοστού, 1,63, 95% CI, 1,02-2,61).
«Μεταξύ των ατόμων με μακροχρόνιο διαβήτη που έπαιρναν παράγοντες μείωσης της γλυκόζης χωρίς ινσουλίνη, συμπεριλαμβανομένων αγωνιστών υποδοχέα GLP-1 και αναστολέων SGLT2, εκείνοι που έλαβαν icodec ήταν πιο πιθανό να φτάσουν σε επίπεδο κάτω του 7% από εκείνους που έλαβαν glargine U100, πέρασαν περισσότερο χρόνο στο γλυκαιμικό εύρος στόχου και ήταν πιο πιθανό να φτάσουν σε επίπεδο κάτω του 7% χωρίς κλινικά σημαντική ή σοβαρή υπογλυκαιμία», έγραψαν οι ερευνητές. «Σε αυτή τη δοκιμή φάσης 3α, βρήκαμε ότι η ινσουλίνη icodec μία φορά την εβδομάδα προσέφερε καλύτερο γλυκαιμικό έλεγχο από την ινσουλίνη glargine U100 που χορηγείται μία φορά την ημέρα σε άτομα με διαβήτη τύπου 2 που δεν είχαν λάβει προηγουμένως ινσουλίνη».
Πηγή: https://www.healio.com/news/endocrinology/20230625/onwards-1-benefits-of-onceweekly-vs-daily-insulin-sustained-through-78-weeks
Διεύθυνση: Σοφία Κανελλοπούλου, Ενδοκρινολόγος, Λεωφόρος Δημοκρατίας
236, Άγιοι Ανάργυροι.
Τηλέφωνο: 6983379548
Email: s_kanellopoulou@hotmail.com