Οι ενήλικες με οστεοπόρωση που έλαβαν πλήρη θεραπεία με denosumab είχαν λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν διαβήτη σε σχέση με εκείνους που διέκοψαν τη θεραπεία με denosumab μετά την αρχική δόση, σύμφωνα με τα δεδομένα της μελέτης που δημοσιεύθηκαν στο JAMA Network Open.
Οι Huang, Lai και οι συνεργάτες τους διεξήγαγαν μια αναδρομική μελέτη κοόρτης ενηλίκων στην Ταϊβάν στους οποίους συνταγογραφήθηκε 60 mg denosumab για τη θεραπεία της οστεοπόρωσης από το 2012 έως το 2019 και δεν είχαν ιστορικό διαβήτη που να απαιτεί φαρμακευτική αγωγή. Μια θεραπευόμενη ομάδα 34.255 ενηλίκων που έλαβαν τη δεύτερη δόση denosumab εντός 180 ημερών από την αρχική τους δόση αντιστοιχήθηκε με μια συγκριτική ομάδα 34.255 ενηλίκων που διέκοψαν τη θεραπεία με denosumab μετά την αρχική δόση. Οι ερευνητές συνέλεξαν περιπτώσεις νεοεμφανιζόμενου διαβήτη και στις δύο ομάδες. Η ομάδα θεραπείας παρακολουθήθηκε μέχρι τη διάγνωση του διαβήτη, τη διακοπή του denosumab, το θάνατο ή το τέλος της παρακολούθησης στις 31 Δεκεμβρίου 2020. Οι ενήλικες στην ομάδα σύγκρισης παρακολουθήθηκαν μέχρι τη διάγνωση του διαβήτη, την έναρξη ή την επανεκκίνηση οποιασδήποτε θεραπείας οστεοπόρωσης, τον θάνατο ή το τέλος της παρακολούθησης.
Κατά τη διάρκεια μιας μέσης παρακολούθησης 1,9 ετών, 2.016 ενήλικες στην ομάδα θεραπείας και 3.220 ενήλικες στην ομάδα σύγκρισης εμφάνισαν διαβήτη. Οι ενήλικες που συνέχισαν να χρησιμοποιούν denosumab είχαν χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη από ό,τι οι ενήλικες που διέκοψαν το denosumab μετά την πρώτη δόση (HR = 0,84, 95% CI, 0,78-0,9).
Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι οι γιατροί μπορούν να λάβουν υπόψη τους τις ευρύτερες μεταβολικές επιδράσεις του denosumab όταν το συνταγογραφούν για τη θεραπεία της οστεοπόρωσης. Αυτό το εύρημα μπορεί να βοηθήσει τους γιατρούς να επιλέξουν το κατάλληλο φάρμακο κατά της οστεοπόρωσης για τους ασθενείς με οστεοπόρωση, λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη τη μείωση της συχνότητας εμφάνισης διαβήτη.
Σε ανάλυση υποομάδων, οι ενήλικες ηλικίας 65 ετών και άνω στην ομάδα θεραπείας είχαν χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη από ό,τι εκείνοι στην ομάδα σύγκρισης (HR = 0,8; 95% CI, 0,75-0,85). Δεν παρατηρήθηκε καμία διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων για τους ενήλικες ηλικίας κάτω των 65 ετών. Παρατηρήθηκε μειωμένος κίνδυνος εμφάνισης διαβήτη για τους άνδρες (HR = 0,85; 95% CI, 0,73-0,97) και τις γυναίκες (HR = 0,81; 95% CI, 0,76-0,86) που έλαβαν denosumab έναντι της ομάδας σύγκρισης. Οι ενήλικες που έλαβαν denosumab είχαν μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη, ανεξάρτητα από το αν είχαν επίσης δυσλιπιδαιμία, υπέρταση, ισχαιμική καρδιακή νόσο ή νεφρική ανεπάρκεια.
Περαιτέρω έρευνα θα πρέπει να στοχεύει στην κατανόηση περισσότερων μηχανισμών με τους οποίους το denosumab επηρεάζει τον μεταβολισμό της γλυκόζης και τον κίνδυνο διαβήτη. Επιπλέον, μελέτες σε διαφορετικές χώρες, πληθυσμούς και εθνικότητες θα βοηθούσαν στην επικύρωση και επέκταση των ευρημάτων. Η διερεύνηση των επιδράσεων του denosumab, ειδικά σε ασθενείς υψηλού κινδύνου ή με υπάρχουσες μεταβολικές καταστάσεις, θα μπορούσε επίσης να προσφέρει πολύτιμες γνώσεις. Επιπλέον, απαιτείται η διερεύνηση των μεταβολικών επιπτώσεων άλλων τύπων φαρμάκων για την οστεοπόρωση.
Διεύθυνση: Σοφία Κανελλοπούλου, Ενδοκρινολόγος, Λεωφόρος Δημοκρατίας 236, Άγιοι Ανάργυροι.
Τηλέφωνο: 6983379548
Email: s_kanellopoulou@hotmail.com