Οι ενήλικες που ξεκινούν έναν αγωνιστή του υποδοχέα GLP-1 έχουν παρόμοιο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του θυρεοειδούς με εκείνους που λαμβάνουν αναστολέα DPP-IV ή αναστολέα SGLT2, σύμφωνα με τα ευρήματα μελέτης που δημοσιεύθηκαν στο The BMJ.
Η χρήση του αγωνιστή του υποδοχέα GLP-1 δεν συσχετίστηκε με σημαντικά αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του θυρεοειδούς κατά τη διάρκεια μιας μέσης παρακολούθησης 3,9 ετών. Η μελέτη βασίστηκε σε περισσότερους από 145.000 ασθενείς που ξεκίνησαν θεραπεία με αγωνιστές του υποδοχέα GLP-1 και είχε υψηλή στατιστική σημαντικότητα- δεδομένου του ανώτερου ορίου του διαστήματος εμπιστοσύνης. Τα ευρήματα είναι ασυμβίβαστα με αυξημένο σχετικό κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του θυρεοειδούς άνω του 31%”.
Οι ενήλικες που λαμβάνουν έναν αγωνιστή του υποδοχέα GLP-1 (π.χ σεμαγλουτίδη – Ozempic, λιραγλουτίδη – Victoza, ντουλαγλουτίδη – Trulicity) έχουν παρόμοιο κίνδυνο για καρκίνου του θυρεοειδούς με εκείνους που χρησιμοποιούν έναν αναστολέα DPP-IV (πχ σιταγλιπτίνη) ή έναν αναστολέα SGLT2 (πχ νταπαγλιφλοζίνη, εμπαγλιφλοζίνη, καναγλιφλοζίνη).
Οι ερευνητές διεξήγαγαν μια πληθυσμιακή μελέτη κοόρτης ενηλίκων ηλικίας 18 έως 84 ετών που ξεκίνησαν θεραπεία με αγωνιστή του υποδοχέα GLP-1. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν από μητρώα υγειονομικής περίθαλψης και διοικητικά μητρώα στη Δανία και τη Σουηδία από το 2007 έως το 2021 και από τη Νορβηγία από το 2010 έως το 2018. Έγινε αντιστοίχιση των νέων χρηστών GLP-1 με ενήλικες που χρησιμοποιούσαν έναν αναστολέα DPP-IV. Σε πρόσθετη ανάλυση συγκρίθηκαν επίσης οι ενήλικες που έλαβαν GLP-1 με εκείνους που έλαβαν αναστολέα SGLT2. Συλλέχθηκαν διαγνώσεις περιστατικών καρκίνου του θυρεοειδούς.
Υπήρχαν 145.410 ενήλικες που ξεκίνησαν θεραπεία με αγωνιστή του υποδοχέα GLP-1 (μέση ηλικία 57,5 έτη, 53,2% άνδρες) που αντιστοιχίστηκαν με 291.667 ενήλικες που έλαβαν αναστολέα DPP-IV. Από αυτούς που έλαβαν έναν GLP-1, το 57,3% έλαβε λιραγλουτίδη και το 32,9% έλαβε σεμαγλουτίδη.
Κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, 76 ενήλικες στην ομάδα GLP-1 και 184 στην ομάδα DPP-IV διαγνώστηκαν με καρκίνο του θυρεοειδούς. Δεν παρατηρήθηκε διαφορά στον κίνδυνο καρκίνου του θυρεοειδούς μεταξύ των δύο ομάδων. Δεν υπήρξαν επίσης διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων όσον αφορά τους κινδύνους για οποιονδήποτε συγκεκριμένο τύπο καρκίνου του θυρεοειδούς.
Σε πρόσθετη ανάλυση, 111.744 ενήλικες που έλαβαν αγωνιστή του υποδοχέα GLP-1 αντιστοιχήθηκαν με 148.179 ενήλικες που έκαναν έναρξη χορήγησης αναστολέα SGLT2. Δεν παρατηρήθηκε καμία διαφορά στον κίνδυνο καρκίνου του θυρεοειδούς μεταξύ των δύο ομάδων.
Παρόλο που οι μελέτες φαρμακοεπαγρύπνησης έχουν βρει αυξημένα ποσοστά αναφοράς για καρκίνο του θυρεοειδούς με τους αγωνιστές των υποδοχέων GLP-1, έχουν σχεδιαστεί για να ανιχνεύουν πιθανά σήματα ασφαλείας, αλλά δεν προορίζονται για την εξαγωγή αιτιωδών συμπερασμάτων. Δεδομένου ότι ο καρκίνος του θυρεοειδούς αναφέρεται στην ετικέτα του προϊόντος ως πιθανό ανεπιθύμητο συμβάν, η αυθόρμητη αναφορά μπορεί να οφείλεται στην ευαισθητοποίηση των ιατρών και του κοινού και όχι στην πραγματικά αυξημένη συχνότητα εμφάνισης του καρκίνου του θυρεοειδούς.
Οι ερευνητές δήλωσαν ότι χρειάζονται περισσότερες μελέτες και μεγαλύτερη περίοδος παρακολούθησης για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα σχετικά με την χρήση των GLP-1 αναλόγων και το κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του θυρεοειδούς.
Διεύθυνση: Σοφία Κανελλοπούλου, Ενδοκρινολόγος, Λεωφόρος Δημοκρατίας 236, Άγιοι Ανάργυροι.
Τηλέφωνο: 6983379548
Email: s_kanellopoulou@hotmail.com